Schizoman, schizoartysta, czyli opowieść poetycka o schizofrenii paranoidalnej

Wtorek, popołudnie obrócone już w wieczór, dzień był słoneczny, wieczorami jakby trochę bardziej czuć i widać górnośląski smog. Dziś, w ten właśnie wtorek, zwyczajny nad zwyczajnymi, słonecznymi nad słonecznymi, nachodzi mnie pewna myśl. W sobotę wybieram się na urodziny mojego przyjaciela, będziemy razem ok. 10 osób, prawie wszystkie osoby lepiej poznane przeze mnie, towarzyszące mi mniej lub bardziej intensywnie w kilku okresach mego schizożycia, w tym trwającym obecnie. Do soboty zostało jeszcze kilka dni, a ja się czuję, jakby szedł na śmierć, jak idący na ścięcie murtadd, który sprzeniewierzył się apostazją przeciw prawu Allaha. Czuję, jakby ci ludzie już nie ofiarowali mi swoim bytem, swoim jestestwem tej przenikliwej i cudownej radości, a przecież oni nie posyłają mnie jawnie lub ukrycie niechęci ani tym bardziej nienawiści. Co to znaczy, co jest metaforą tych myśli, czy to podświadomość mówi do mnie poetyckimi zagadkami? Na te myśli, zmieszane kolorem szarym z czarnym i pachnąc

Witam wszystkich! W tym blogu chciałbym przekazać, wam, ludziom, uważających się za normalnych członków społeczeństwa, czym jest schizofrenia, jak wielkim jest ona cierpieniem, tym większym, kiedy człowiek, taki jak ja, jest jej świadomy. Uwaga! To będzie rwana historia! Tetraplegia, stwardnienie rozsiane, skutki udaru mózgu, mogące prowadzić do inwalidztwa - tak, to brzmi strasznie, ale nie mniej jest straszny demon, siedzący we mnie. Byłem dwa razy hospitalizowany - w 2008 roku, kiedy miałem 18 lat. Jestem niestały w zainteresowaniach jak wicher, co wieje raz na wschód, a po chwili na zachód, a jeszcze po chwili na północ, i tak w kółko Macieju. Moje obecne zainteresowania to rodzimowierstwo słowiańskie, jak i w ogóle neopogaństwo, interesuję się Azją Środkową i Bałkanami, lubię słuchać muzyki elektronicznej, piszę wiersze od 12 lat - tak właśnie wygląda umysł 26-letniego schizofrenika, który jest na rencie od prawie 3 lat. Niestety, niesamowicie obawiam się iść do pracy - tak, jeste

Witaj na swoim nowym blogu! Bardzo się cieszymy, że jesteś z nami! To jest pierwszy, przykładowy wpis. Możesz go usunąć logując się do Kokpitu i wybierając menu Wpisy. Jeśli coś jest dla Ciebie niejasne, zapoznaj się z działem Pomoc: http://blog.pl/pomoc Zapraszamy również na nasz profil na Facebooku, gdzie znajdziesz aktualności, poczytasz ciekawe blogi, lub weźmiesz udział w dyskusjach z innymi blogerami: https://www.facebook.com/Blogpl Miłego blogowania! :-)