Schiza od pewnego czasu nie dokucza, może to jest spowodowane letnim czasem panującym teraz w Polsce - niby introwertycy(czyli ludzie tacy jak ja) nie lubię słońca, nie lubią gorącą, niestety, chyba w tej kwestii się wyróżniam :). Napisałem parę wierszy - i tych rodzimowierczych, i tych "świeckich", tych o moim ulubionym kraju na Bałkanach, czyli o Bośni i Hercegowinie, a także tych o uczuciach, stanowiące analizę psychologiczną. Czytam sobie teraz wpisy na stronie www.slowfoot.pl(polecam!), jakże wspaniale by było kibicowski klimat innych krajów, coś innego niż u nas w Polsce, ale niekoniecznie lepszego. Piękne lato nastało, które jest uosobieniem mego wyznania miłości wobec cudnej pogody, niech ona trwa wiecznie! Cóż więcej mogę napisać? Kiedyś będzie kolejny wpis, jak tylko oderwę się choć na chwilę od piękno-brzydkiej rzeczywistości, które mnie i dojeżdża, i skromnie, acz dla mnie wporzo, nagradza moją czasem nijaką, a czasem rycerską walkę z panią Schizofrenią - Schizofr
Schizooceany, schizolasy, schizowojny - czyli to, o czym opowiada schizofrenik, na swój własny, (nie)unikalny sposób, by czytelnicy ujrzeli to, co ja widzę w swojej głowie, a często się tego boję. I pamiętajcie, ta schizofreniczna poezja to tylko środek, która jest zwierciadłem mych marzeń i lęków, a dzięki której uwalniam te parzące wody, które zalewają mój umysł w czasie schizofrenicznego ataku.